ΑΙΓΙΝΑ :ΟΙ ΟΙΚΙΣΜΟΙ ΚΑΙ ΤΑ ΣΠΙΤΙΑ ΤΗΣ

 ΑΙΓΙΝΑ :ΟΙ ΟΙΚΙΣΜΟΙ ΚΑΙ ΤΑ ΣΠΙΤΙΑ ΤΗΣ

ΑΠΟΤΥΠΩΣΗ ΣΠΙΤΙΟΥ ΣΤΗΝ ΚΥΨΕΛΗ
ΑΠΟΤΥΠΩΣΗ ΣΠΙΤΙΟΥ ΣΤΗΝ ΚΥΨΕΛΗ

Οι συνοικισμοί ή μικροσυνικοισμοί της Αίγινας έχουν τα σπίτια τους χτισμένα σε απόσταση μικρή ή μεγάλη .Αυτά τα χωριά αναπτύχθηκαν τυχαία και φυσικά.Τα είδη των συνοικισμών που συναντάμε στην Αίγινα είναι :

Α. Ο ναυτικός –εμπορικός οικισμοί που οι κάτοικοι ζουν από την ναυτιλία  και το εμπόριο όπως η πρωτεύουσα της Αίγινας και η Πέρδικα.

Β. Οι γεωργικοί και ορεινοί οικισμοί που συνήθως είναι οικογενειακοί μικροσυνοικισμοί όπως οι Τζίκηδές, Καπότηδες, Λαζάρηδες.

Χωριά όπως η Αίγινα ,η Πέρδικα και η Παχιοράχη είναι κτισμένα με το ελεύθερο οικοδομικό σύστημα με συγκεντρωμένα τα χτίσματα τους.Χαρακτηριστικός όμως είναι ο γεωργικός μικοσυνοικισμός που δημιουργήθηκε από τα μέλη μιας οικογένειας που είχαν τα κτήματα τους και στην πορεία μεγάλωσαν οι οικογένειες και έχτισαν παραδίπλα τα δικά τους. Οι ονομασίες των οικισμών αυτών συμπίπτουν με τα επώνυμα  των οικογενειών που έχτισαν τα πρώτα σπίτια στην περιοχή . Η ανάπτυξη αυτών των οικισμών γινόταν με βραδύ ρυθμό βάση του μεγαλώματος  της οικογένειας και εμφανίζονται κυρίως σε ορεινές περιοχές του νησιού.

ΤΑ ΑΙΓΙΝΗΤΙΚΑ ΣΠΙΤΙΑ

Εξωτερικά το αιγινητικό σπίτι παρουσιάζετε σαν ένα στενόμακρο ορθογώνιο παραλληλεπίπεδο που συχνά συνδέεται με άλλα μικρότερα κτίσματα δημιουργώντας ένα Γ .Είναι ισόγειο και συχνά εμφανίζετε διώροφο ,χτίζετε ελεύθερο από παντού ,περιβάλλεται από το οικόπεδο που μέσα στην πρωτεύουσα γίνετε αυλή περιτοιχισμένη.

ΣΠΙΤΙ ΣΤΟΥΣ ΤΖΙΚΗΔΕΣ
ΣΠΙΤΙ ΣΤΟΥΣ ΤΖΙΚΗΔΕΣ

Δύο είναι οι βασικοί τύποι σπιτιών : Α. Το σπίτι με πατάρι.   Β. Το δίπατο σπίτι.

Και οι δύο αυτοί τύποι σπιτιών στην πορεία εξελίχθηκαν και παρουσιάστηκαν σε πολλές παραλλαγές ανάλογα με τις ανάγκες των κατοίκων και την ανάπτυξη  του οικισμού που βρίσκονταν.Τα αιγινήτικα σπίτια μονόπατα ή δίπατα είναι οικοδομημένα με υλικά από την γη του νησιού.Η πέτρα που είναι το βασικό υλικό κατασκευή παρουσιάζετε με την μορφή του τραχείτη ή του τόφφου τα οποία είναι πετρώματα ηφαιστειογενής προελεύσεως και υπήρχαν σε μεγάλη ποσότητα στη Αίγινα.Τα πετρώματα αυτά ήταν σκληρά και ανθεκτικά  και τα μεγάλα τους κομμάτια τα χρησιμοποιούσαν για τα πλαίσια των πορτοπαραθύρων και τα μικρότερα για το χτίσιμο.

Πολλές φορές ανοιγόντουσαν μικρά νταμάρια για να εξορυχτεί πέτρα για ένα ή δύο σπίτια.Τα λεγόμενα πουριά της Αίγινας σε ξανθωπό χρώμα είναι από ασβεστομιγή τόφφο και έχουν συνήθως διαστάσεις 18-20εκ. και μάκρος 50-60εκ.

Το αιγινήτικο σπίτι χτίζετε πάνω σε στερεό έδαφος που ισοπεδώνετε χωρίς κανένα θεμέλιο κυρίως στις ορεινές περιοχές ενώ όταν παρουσιάζετε η ανάγκη θεμελίωσης αύτη γίνετε σε μικρό βάθος με τοιχοποιία στ ο ίδιο πάχος με την ανωδομή.

ΤΟΙΧΟΠΟΙΙΕΣ:

Ξερολιθιά

Ένα είδος τοιχοποιίας είναι οι ξερολιθιές που φτιάχνονται με οποιεσδήποτε πέτρες οι οποίες στερεώνονται μεταξύ τους με μικρότερες όταν δεν πατάνε καλά .Από ξερολιθιά γίνονταν οι φράκτες και οι τοίχοι αντιστηρίξεως των χωραφιών και άλλα δευτερεύοντα κτίσματα. Μονάχα το χωριό Λαζάρηδες είναι τα σπίτια χτισμένα από ξερολιθιές μεγάλου πάχους ο,80 εκ. και μικρού ύψους 2,0 μ. Η κατασκευή αυτών των σπιτιών χωρίς συνδετικό κονίαμα ήταν δυνατή γιατί η πέτρα της περιοχής είχε περισσότερη επίπεδη επιφάνεια..

Τοιχοποιία με κονίαμα:

Το πάχος των τοίχων είναι περίπου 0,60-0,80 εκ. και οι πέτρες μπαίνουν στην κατασκευή ακατέργαστες  χωρίς ασβέστη στο κονίαμα σε αντίθεση με τα νεότερα σπίτια που γίνονται με ασβέστη και μικρότερο πάχος και με πελεκητές πέτρες.Οι αρμοί στα σπίτια κλείνονται με μικρές πλακουδωτές πέτρες τα φτενάδια ιδίως όταν οι πέτρες είναι από πουρί.Οι μακριοί τοίχοι του σπιτιού χτίζονται παχύτεροι από τους κοντούς επειδή πάνω τους πατάνε τα δοκάρια του πατώματος του ορόφου  και πακτώνονται στον τοίχο. Μόνο στην περίπτωση των διώροφων σπιτιών και οι δύο ισόγειοι τοίχοι έχουν το ίδιο πάχος λόγο της ύπαρξης ορόφου .

Το συνδετικό υλικό ήταν η λάσπη και αργότερα το ασβεστοκονίαμα.Η αιγινήτικη αρχιτεκτονική αποφεύγει τα επιχρίσματα [σοβάδες] .Οι τοιχοποιίες είναι πολύ καλά χτισμένες και αρμολογημένες αρκεί το πέτρωμα να μην είναι πορώδες και απορροφήσει υγρασία.Σε αντίθετη περίπτωση το εξωτερικό επίχρισμα θεωρείτο περιττό και συγχρόνως και ακριβό ιδιαίτερα για τα ορεινά χωριά που ήταν πιο φτωχά.Συνήθως όταν γινόταν ήταν ένα μείγμα από ασβέστη και χοντρή θαλασσινή άμμο  που εισχωρούσε μέσα στους αρμούς 3-4 εκ. ,καθαριζόταν και στρωνόταν σωστά σχηματίζοντας ένα πλατύ αρμό γύρω από την πέτρα.Στην πορεία με τις βροχές αυτού του τύπου το κονίαμα διαβρωνόταν από τις βροχές με αποτέλεσμα να υποχωρεί σταδιακά και η τοιχοποιία να εμφανίζετε σαν ξερολιθιά.

Σήμερα η εικόνα που συναντάμε σε όσα σπίτια έχουν απομείνει στους ερειπωμένους ορεινούς οικισμούς μας μαρτυρούν την τέχνη της πέτρας που για χρόνια μένει αγέρωχη στο πέρασμα των χρόνων και των καιρικών συνθηκών και επιστρέφει το μυαλό μας σε μια εποχή που η αρχιτεκτονική ξεκινούσε από την γη και επέστρεφε σε αυτήν.Η καθαρότητα των γραμμών η απόλυτη εναρμόνιση με το φυσικό τοπίο ήταν πράγματα που οι άνθρωποι της εποχής τα πετύχαιναν χωρίς ιδιαίτερες γνώσεις και που σήμερα τα ξαναγράφουμε στην φύση μιλώντας για οικολογική ή βιοκλιματική αρχιτεκτονική.

Η απλότητα της μορφής ενάντια στη σύγχρονη πολυπλοκότητα.

Τα πολιτιστικά μονοπάτια της Αίγινας !

  Τα πολιτιστικά μονοπάτια   Select Language Τα πολιτιστικά μονοπάτια της Αίγινας  είναι αποτέλεσμα της συνεργασίας του Δήμου Αίγινας με τη...