Αφιέρωμα στο νησί που αγαπάμε
Φωτό: Ηλίας Κοκκινέλης
Kάθομαι στο σαλόνι του πλοίου διαβάζοντας, όταν ακούω την ανακοίνωση ότι πλησιάζουμε στο λιμάνι της Αίγινας. Κλείνω το βιβλίο βιαστικά και βγαίνω έξω, αφήνω το αλμυρό αεράκι να με καλωσορίσει. Μπροστά μου η γνώριμη θέα του νησιού, ακόμα μια νοητή καρτ-ποστάλ για τη συλλογή μου. Πάνε πάνω από 20 χρόνια που έτρεξα πρώτη φορά να δω το νησί κι από τότε βγαίνω πάντα με την ίδια λαχτάρα να το αντικρίσω. Από τα αρχαία ερείπια της Κολώνας μέχρι την εκκλησία της Παναγίτσας. Από τα ψαροκάικα και τα ιστιοπλοϊκά που λικνίζονται αργά δεμένα στο λιμάνι, μέχρι τις γραφικές του άμαξες με τα άλογα έξω από το λιμάνι και το καμπαναριό του Αγίου Νικολάου που υψώνεται στο βάθος. Το μόνο που μπορεί να απογειώσει αυτή την εικόνα είναι το ηλιοβασίλεμα, που λούζει όλο το νησί με ένα πορτοκαλί-μωβ χρώμα που σε κάνει να πιστέψεις πως κοιτάς τον πίνακα κάποιου καλλιτέχνη. Είναι όντως τόσο όμορφη ή εγώ τη βλέπω έτσι επειδή την αγαπάω; Ήρθαμε για οικογενειακές διακοπές και τελικά την έκανα δεύτερο σπίτι μου. Ερωτεύτηκα, δούλεψα, έκανα φίλους, γέλασα, έκλαψα, δημιούργησα αναμνήσεις. Και πώς μπορείς να μην την ερωτευτείς; Αυτό το μείγμα παλιού και νέου, τα γραφικά σοκάκια και τα νεοκλασικά κτίρια, οι τεράστιες βουκαμβίλιες που ξεπετάγονται από αυλές και προαύλια μικρών εκκλησιών, ο επιβλητικός ναός της Αφαίας, οι οργανωμένες αμμουδερές παραλίες και τα απόμερα βραχάκια για βουτιές, τα θερινά σινεμά και τα ταβερνάκια, τα καφενεία και τα beach bar, τα δύο καΐκια - φρουταγορές στο λιμάνι, οι αχανείς εκτάσεις με φιστικιές και ελιές, οι «φορτωμένες» συκιές που βρίσκεις τυχαία σε κάποιο παράδρομο ή μονοπάτι, οι φωνές στην ψαραγορά τα πρωινά και στον πίσω δρόμο η μυρωδιά φρεσκοψημένου ψαριού και ούζου στα μεζεδοπωλεία το μεσημέρι, το Όρος, η ερειπωμένη Παλιά Χώρα, ο Ελαιώνας, τα χρώματα στον ορίζοντα την ώρα του ηλιοβασιλέματος, το πόσο γρήγορα και εύκολα μπορείς να ξεφύγεις από τους ήχους μιας μεγαλούπολης και να ακούς μόνο κόκορες, τζιτζίκια και τριζόνια. Κι ο κόσμος της, φιλόξενοι και ανοιχτόκαρδοι οι Αιγινήτες, πάντα πρόθυμοι να βοηθήσουν και να σε μυήσουν στα μυστικά που κάνουν το νησί ξεχωριστό. Πάντα χαμογελαστοί, πάντα με χιούμορ, λες και με το γέλιο ξορκίζουν κάθε δυσκολία... Η Αίγινα είναι έρωτας χειμώνα καλοκαίρι.
