Ποιος φοβάται τους Οικολόγους-Πράσινους;
του Θάνου Γιαννούδη (μέλους Οικολόγων- Πράσινων, Νέων Πράσινων)
Μπορεί να μην είναι ακόμα γνωστή η τελική μορφή που ο οικολογικός χώρος θα διεκδικήσει την ψήφο των πολιτών στις Ευρωεκλογές του Μαΐου, καθώς ούτε ο καινούριος νόμος έχει ψηφιστεί ώστε να επιστρέψουν ορισμένοι απ’ όσους αποχώρησαν ούτε οι συζητήσεις για παραπλήσια οικολογικά ψηφοδέλτια έχουν τελεσφορήσει, φαίνεται όμως πως στο δρόμο γι’ αυτές τις εκλογές κάθε άλλο παρά ξεκινάμε ”μ’ αέρα στα πανιά μας” όπως συνέβη το 2009, όπου οι Οικολόγοι-Πράσινοι είχαν αποτελέσει την ευχάριστη έκπληξη κόντρα στις χυδαίες επιθέσεις που δέχθηκαν όταν φάνηκε πως αποτελούν απειλή για το σύστημα.
Πολλοί φίλοι μου εξακολουθούν να με ρωτούν ακόμα και τώρα για ποιον λόγο επέλεξα να παλέψω πολιτικά από τις γραμμές ενός κόμματος του 2-3% με ελάχιστα άτομα νεολαία. Πράγματι, όποιος παρακολουθεί το κόμμα των Οικολόγων-Πράσινων απ’ έξω ίσως το θεωρήσει μονοθεματικό, άνευρο ή ακόμα και γραφικό, καθώς αυτή είναι η εικόνα που συμφέρει σε ορισμένους να προωθήσουν τοποθετώντας μας ”στο περιθώριο της κοινωνίας”, ενώ την τελευταία χρονιά το κόμμα εμφανίζεται διαρκώς στα μέσα να διασπάται και να διαλύεται, σε ρεπορτάζ μάλιστα που το ένα έρχεται σε εμφανέστατη κόντρα με το άλλο. Για κάποιον, όμως, που κινείται μέσα στο χώρο αυτό και γνωρίζει το τι συμβαίνει τα πράγματα είναι πολύ διαφορετικά. Βλέποντας την εξαιρετική θητεία των δύο Πράσινων Ευρωβουλευτών μας που τήρησαν την εναλλαγή στο μέσον της θητείας και τα χιλιάδες (δεν υπερβάλλω ως προς τον αριθμό) θέματα που έχουν αναδείξει, ζώντας από κοντά την εναλλακτική πρότασή μας για την ΕΡΤ κόντρα στο μαύρο και την καταστολή που αγκαλιάστηκε από τις τοπικές κοινωνίες, τους αγώνες μας και την παρουσία μας στα κινήματα ενάντια στην ιδιωτικοποίηση του νερού και την καταστροφική επένδυση των Σκουριών, τις δράσεις μας σε θέματα ανθρωπίνων δικαιωμάτων, αναπήρων, αντιφασισμού κ.ο.κ., μπορώ πια να καταλάβω με βεβαιότητα γιατί οι ”γραφικοί” Οικολόγοι πρέπει να μπουν στο περιθώριο. Το επιδιώκουν γιατί πολύ απλά μας φοβούνται!
”Μα τι έχουν να φοβηθούν από χαμόγελα και λουλούδια;” κάποιοι θ’ αναρωτηθούν, εδώ ωστόσο κρύβεται όλη η ουσία, ακριβώς στο γεγονός ότι πίσω από τα χαμόγελα όχι, δεν υπάρχει καμιά κρυφή ατζέντα, δεν υπάρχουν ”εβραίοι χρηματοδότες”, ”σκοπιανοί πράκτορες”, ”θηρευτές φιδιών και λύκων” (αναπαράγω γνωστές συκοφαντίες σε βάρος των ΟΠ). Πίσω απ’ τα χαμόγελα της πλειοψηφίας των μελών μας και των φίλων του οικολογικού χώρου υπάρχει μόνο η αποφασιστικότητα να οικοδομήσουμε έναν άλλο κόσμο και η σταθερή πεποίθηση πως διαχειριζόμαστε πράγματα που εντέλει ξεπερνούν κι εμάς και την γενιά μας. Και αυτό ακριβώς είναι που τρομάζει το υπάρχον status quo,
η μη-βίαιη πρακτική μας που δεν τους επιτρέπει να βάλουν σε λειτουργία τους καλά οργανωμένους μηχανισμούς καταστολής και προπαγάνδας που περιμένουν στημένοι στη γωνία, αυτή η διάχυση των ιδεών μας σε μεγάλο κομμάτι του κόσμου και η συνακόλουθη αλλαγή της ατζέντας που επέφερε, ιδεών που στον καιρό της κρίσης δεν είναι περιττή πολυτέλεια, αλλά δίνουν απάντηση σε καθημερινές και ρεαλιστικές ανάγκες του μέσου πολίτη κι όχι του ”ελιτιστή περιβαλλοντιστή”.
Τα μέλη των Οικολόγων-Πράσινων είναι διαρκώς παρόντα σε συλλογικότητες, συνεταιριστικά εγχειρήματα και κινήματα -πρωτοστατούν, μάλιστα, στη δημιουργία τους-, συνδιαμορφώνοντας και δείχνοντας έμπρακτα έναν εναλλακτικό δρόμο συνεννόησης και συνύπαρξης των πολιτών, που αντιστέκονται αξιοπρεπώς, αυτοοργανώνονται και δεν περιμένουν τον όποιο Μεσσία να έρθει να επενδύσει στα λαϊκίστικα αντανακλαστικά τους. Δεν επιδιώκουν μιαν όαση στον αστισμό και τα καταναλωτικά πρότυπά του, αλλά τα ξεπερνούν στην πράξη και τα καθιστούν μη αναγκαία μέσω της πρακτικής τους, της στάσης ζωής τους και του ήθους τους. Η συνειδητοποίηση του καθενός πολίτη είναι η βάση όλων των αλλαγών, των επαναστάσεων και των ανατροπών και οι Οικολόγοι έχουμε αποδείξει και με το παραπάνω ότι δεν αντιμετωπίζουμε τους πολίτες σαν άβουλη μάζα αλλά ως πολλές αυτόφωτες πηγές που η καθεμιά θα δώσει τη δική της λάμψη για ”να γίνουν -επιτέλους- τα σκοτάδια φως”.
Ξέρουμε καλά πως δεν είμαστε κόμμα διαμαρτυρίας, ούτε εξαντλούμαστε σε τραγουδάκια και λουλουδάκια που δεν ενοχλούν, αλλά αποτελούμε πολιτική οντότητα που επιδιώκει να υπερασπιστεί μιαν εναλλακτική ατζέντα και να δείξει την παγκόσμια διάσταση των προβλημάτων επιδιώκοντας παράλληλα την τοπική δράση. Αντιλαμβανόμαστε, όμως, πως εκ των πραγμάτων δεν μπορούμε να κατέχουμε και την απόλυτη αλήθεια κι έτσι συνεργαζόμαστε ειλικρινά και τίμια με όσους φέρουν τις ίδιες αξίες με μας, όχι μόνο στις εκλογές, αλλά βασικά εκεί όπου παίζεται το ουσιαστικό παιχνίδι, δηλαδή στις τοπικές κοινωνίες, στους χώρους εργασίας, στις πόλεις και τα χωριά της Ελλάδας. Εκεί είναι που εντέλει, απ’ όποια μορφή και να παρουσιαστούμε εκλογικά και όποιο ποσοστό κι αν καταφέρουμε -ακόμα και τώρα, πάντως, αισιοδοξώ-, θα φανεί το κατά πόσο θα καταφέρουμε να κάνουμε πράξη τις ιδέες μας, όπως και στην τοπική αυτοδιοίκηση, όπου θα προσπαθήσουμε να είμαστε παρόντες (μόνοι μας όπου το επιτρέπουν οι δυνατότητές μας ή συμμαχώντας σε κοινά ψηφοδέλτια με προοδευτικές δυνάμεις που ζητούν μιαν άλλη Ευρώπη, πέρα απ’ τα δεσμά των μνημονίων).
Ένα πάντως είναι το σίγουρο: η κοινωνία δεν έχει κανέναν απολύτως λόγο να ”φοβάται” τους Οικολόγους-Πράσινους, αντιθέτως, αν αγκαλιάσει τις προτάσεις τους θα ωφεληθεί και η ίδια και θα έχει μπει ένα ακόμα λιθαράκι στην προσπάθεια για έναν κόσμο αλληλεγγύης και αλληλοκατανόησης, έναν κόσμο ανοιχτό στο διαφορετικό, έναν κόσμο γεμάτο αγάπη, έρωτα και φως!
