Δημήτρης Κουρέτας:Γιατί η ψήφος στους Οικολόγους Πράσινους είναι μια ποιοτική ψήφος για ένα σκεπτόμενο πολίτη.
Του Δημητρίου Κουρέτα, Επικεφαλή στην αυτοδιοικητική παράταξη ΜΕΝΟΥΜΕ ΘΕΣΣΑΛΙΑ ΟΙΚΟΛΟΓΙΚΑ , γραμματέα του περιφερειακού συμβουλίου, Καθηγητή Βιοχημείας στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας
Είναι αλήθεια ότι το περιβάλλον που ζεί ενας άνθρωπος εχει σχέση με την αγωγή που παίρνει. Και πάλι η αγωγή, ο τρόπος που αναπτύσσεται κάποιος, δεν θα ρυθμίσει εν πολλοίς τον χαρακτήρα της δημιουργίας του, της τέχνης του, της επιστήμης του και τον χώρο της ζωής του? Ασφαλώς και ναι.
Σήμερα αυτές είναι οι συνθήκες που είτε το θέλουμε είτε όχι ζεί ο πολύς κόσμος σήμερα στην Ελλάδα. Ο κάθε πολίτης δίνει εξετάσεις πάντα αλλά σήμερα ιδιαιτέρως , με τους όρους που έχει να αντιμετωπίσει, και σήμερα αυτοί οι όροι είναι σκληροί.
Αυτό που ζούμε είναι απειλή ή πρόκληση? Είναι κακό? Είναι καλύτερο να ζούσαμε στην προ του 2009 κατάσταση? Μήπως αυτό που συμβαίνει τώρα , σηματοδοτεί το τέλος μιας φάσης του δυτικού πολιτισμού που εγώ λέω εδώ και τέσσερα χρόνια , τέλος του υπαρκτού καπιταλισμού?
Σημαντικά ερωτήματα, στα οποία δεν καλούμαστε τώρα να απαντήσουμε. Καλούμαστε όμως τώρα να ψηφίσουμε. Και αυτό στη δεδομένη φάση , στη δεδομένη χώρα είναι σοβαρή υπόθεση.
Από τότε προσπάθησα να στέκομαι με γνώμονα την κοινή λογική , αντιμετωπίζοντας την πράσινη πολιτική και την οικολογία ευτυχώς με κύριο άξονα την επιστημονική μου συγκρότηση. Πάντα βέβαια στο βαθμό που μπορώ.
Στις παρούσες εκλογές προσπάθησα να συγκρίνω τα κόμματα που συμμετέχουν με βάση τα παρακάτω κριτήρια , χωρίς ίχνος μεροληψίας μιας και δεν ανήκω σε κανένα κομματικό χώρο. Με επηρέασε πολύ ο συνάδελφος Γιάννης Βαρουφάκης, που παρόλο που υποσχέθηκε ότι θα έρθει στη Λάρισα να κάνουμε μια δημόσια συζήτηση, τελικά δεν ήρθε.
Αυτά λοιπόν τα κριτήρια ήταν τα παρακάτω
1. Ετοιμότητα και εφικτό του προεκλογικού προγράμματος. Προσπάθησα να δω και να κρίνω ως προς την ποιότητά του, ως προς τον σεβασμό που δείχνει στον αναγνώστη που το διαβάζει .
2. Κατανόηση της Ευρωπαϊκής διάστασης της Κρίσης που βιώνουμε. Όσοι διαβάζετε τα άρθρα μου στον τύπο και τις παρεμβάσεις μου στα μέσα όλα αυτά τα χρόνια γνωρίζετε την άποψή μου . Η Κρίση είναι Ευρωπαϊκή, όμως η Ελλάδα έχει σοβαρές διαρθρωτικές στρεβλώσεις , που ορισμένοι ειδικά ‘ αντιμνημονιακοί’ θεωρούν ότι υποστηρίζοντας αυτή την πλευρά και μη δεχόμενοι το ‘χρέος ‘ μας θα γυρίσουμε στην προτεραία νιρβάνα κατάσταση , που εγώ αποκαλώ πολιτικό αυτισμό. Κάποια κόμματα επίσης δείχνουν να μην αντιλαμβάνονται ότι η σημερινή πολιτική της ΕΕ οδηγεί ολόκληρη την ευρωζώνη στον γκρεμό, και χρειάζεται μια αναθεώρηση του τι σημαίνει σήμερα ευρωπαϊκό κεκτημένο.
3. Μεταρρύθμιση στην κοινωνία και την οικονομία στη χώρα. Μια λύση στην Κρίση της Ευρωζώνης δεν είναι ικανή συνθήκη για να γλυτώσει κι η Ελλάδα . Αν δεν μεταρρυθμιστούμε, ακόμα και να σωθεί η Ευρώπη εμείς μπορεί να γίνουμε σε λίγους μήνες παρίας και αναγκαστούμε να φύγουμε κακήν κακώς.
4. Το πώς ένα κόμμα μέσα από την πρακτική του αντιλαμβάνεται τις διαλυτικές τάσεις που συνεπάγεται για τον κοινωνικό ιστό ο συνδυασμός του προβλήματος και των συνταγών λύσης του.
5. Η στάση του κόμματος στο πρόβλημα των μειοψηφιών στην κοινωνία. Σε αυτό βάζω και τους μετανάστες. Καμμία κοινωνία δεν μπορεί να ενσωματώσει μειοψηφίες εάν τις βλέπει με οίκτο. Αρα το πώς αντιμετωπίζει ένα κόμμα αυτά τα άτομα , μας δείχνει και αν θέλει να τα ενσωματώσει στον κοινωνικό ιστό της δεδομένης χώρας. Το θέμα των μεταναστών είναι μεγάλη συζήτηση που εδώ ισχύει αυτό που λέει ο λαός ‘ μεγάλη μπουκιά φάε μεγάλη κουβέντα μη λές’
Γενικά βρήκα κόμματα που παρόλο που εμφανίζονται να διεκδικούν να κυβερνήσουν σκέπτονται και εκφράζονται ως να μην συμβαίνει τίποτα στην κοινωνία. Ως να είναι αυτή η περίοδος μια κακή στιγμή στην ιστορία και εύκολα τάζουν , εμφανιζόμενα ότι έχουν τη συνταγή εξόδου από την κρίση, κάτι όμως που δεν πείθει τελικά ( ΝΔ και ΠΑΣΟΚ). Αλλα με αφήνουν παγερά αδιάφορο ( Δημοκρατική Αριστερά , Δημοκρατική Συμμαχία) γιατί αυτά που λένε δεν προσθέτουν απολύτως τίποτα στον δημόσιο διάλογο. Αλλά εμφανίζονται με συνέπεια, μόνο που μέσα στην κοινωνία μοιάζουν με τους παλαιοημερολογίτες , όπως λέει και ο φίλος Γιάννης και είναι τρία κλίκ πίσω από τα κοινωνικά δρώμενα. Ας πούμε βρίσκονται με συνέπεια στον 19ο αιώνα ( ΚΚΕ). Με τον ΣΥΡΙΖΑ έχω διαφωνίες αλλά πιστεύω ότι θα δείξει τι πραγματικά πιστεύει μετά τις εκλογές και για αυτό τον θεωρώ την ήρεμη δύναμη , αλλά να τους δώ μετά τις εκλογές αν με τα ποσοστά που θα πάρουν θα αποδείξουν ότι μπορούν να διαχειρίζονται με διαφορετικό τρόπο το 3 % με το 13% ( τα νούμερα είναι τυχαία για να μην θεωρηθώ ότι γνωρίζω δημοσκοπήσεις).
Η Δράση του Στέφανου Μάνου και η Δημιουργία ξανά του Θάνου Τζήμερου , είναι φρέσκες παρουσίες παρόλο που θα πείτε ότι ο Μάνος είναι κάπως σιτεμένος, και μακάρι να καταλάμβαναν τις έδρες της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ. Θα ήταν μια πραγματική ωριμότητα του εκλογικού σώματος της φιλελεύθερης παράταξης. Σε αυτή βάζω πλέον και το ΠΑΣΟΚ.
Αφησα τελευταίους τους ΟΙΚΟΛΟΓΟΥΣ ΠΡΑΣΙΝΟΥΣ ένα κόμμα που ψάχνει να βρεί τα βήματα του, το οποίο με στήριξε στις προηγούμενες περιφερειακές εκλογές. Εχει έλλειμμα λειτουργίας, όμως παρακολουθώντας τις ευρωπαικές του τοποθετήσεις στο Ευρωκοινοβούλιο, μιας και στο Ελληνικό δεν συμμετέχει διαπιστώνω μια ώριμη , δουλεμένη πολιτική, με μια σωστή τοποθέτηση σε ζητήματα του περιβάλλοντος και της βιώσιμης ανάπτυξης, στα οποία τα περισσότερα κόμματα έχουν τελικά αισθητική παρά πολιτική τοποθέτηση.
Θεωρώ ότι μπορεί να λύσει εσωτερικά ζητήματα που το ταλανίζουν , και αφορούν τη λειτουργία των τοπικών κινήσεων και πιστεύω ότι δικαιούται να το δούμε να καταλαμβάνει βουλευτικές έδρες. Εχει πολλά να προσφέρει.
Τελειώνω αποκαλύπτοντας ότι θα ψηφίσω ΟΙΚΟΛΟΓΟΥΣ ΠΡΑΣΙΝΟΥΣ και δηλώνοντας ότι η χώρα μας αν δεν αναθεωρήσει βασικές πτυχές του Μνημονίου δεν είναι ΜΕΤΑΡΡΥΘΜΙΣΙΜΗ.
Καλή ψήφο σε όλους και όλες.
