Τα παράπονα του Γ. Σπυριδάκη είναι άπειρα όσον αφορά στη στάση μας, ως δήμος, αλλά και ως κοινωνία, απέναντι στον πλανήτη που μας φιλοξενεί. Δεμένος από παιδί με τη γη και τους καρπούς της, στεναχωριέται με την ασυναισθησία υπεύθυνων κι ανεύθυνων, με την προχειρότητα που διαχειριζόμαστε την καθημερινότητά μας, σακατεύοντας το ίδιο μας το τοπίο την ομορφιά και την πλουτοπαραγωγική του ικανότητα. Κι επειδή τα παράπονά του αυτά δεν έχουν τέλος συμφωνήσαμε να μας λέει κάθε τόσο κι από ένα, κεντρώνοντας σε απτά παραδείγματα την κάθε φορά. Ξεκινάμε με το απίστευτο κλάδεμα – κακοποίηση των δέντρων σε διάφορα μέρη του νησιού, μια μνημειώδη καταγραφή ασχετοσύνης που είδαμε να αποτυπώνεται καθημερινά μπροστά στα μάτια μας το τελευταίο διάστημα. Και καταγγέλλει ο Σπυριδάκης:
Στην Πασπάρα
Πασπάρα, πριν ακόμα μπει το 2013, βλέπω συνεργείο του δήμου με αλυσοπρίονα κλπ κλαδευτικά και στην άκρη του δρόμου το φορτηγάκι. Την άλλη μέρα που ξαναπερνάω τα αλμυρίκια στην πλευρά προς τη θάλασσα έχουν κατακρεουργηθεί και το έγκλημα συνεχίζεται. Κόβονται τα χοντρά κλαδιά, ολόκληροι κορμοί, σχεδόν από τον κεντρικό κορμό, χωρίς να καθαρίζεται το δέντρο από όλα τα κλαριά του, τεμαχίζονται και φορτώνονται στο φορτηγάκι.
Τα ψιλά κλαριά μένουν στον απομείναντα κορμό, ή στοιβάζονται στην άκρη του δρόμου, στη τύχη τους. Με τη βροχή ο δρόμος γίνεται αδιάβατος. Δεν φτάνουν τα λασπόνερα που τον πλημμυρίζουν, σ’ ένα σημείο ειδικά οι λακκούβες δεν αφήνουν καθόλου οδόστρωμα, είναι και τα βουνά κλαριών που παρασύρονται από τη βροχή μέσα στη μέση κι οι οδηγοί περνούν από εκείνο το σημείο αποκλειστικά με δική τους ευθύνη. Άσε που είναι δίπλα στη θάλασσα κι άμα πιάσει ένας νοτιάς όλες αυτές οι στοίβες θα πέσουν στο νερό.
Κι άμα οδηγείς, κάθε μέτρο και παγίδα, κάθε μέτρο και ψάχνεις να εντοπίσεις τον δρόμο, μη βγεις στα χωράφια. Τόσες μέρες μετά, τα στοιβαγμένα και παρασυρμένα κλαδιά είναι ακόμα εκεί.
Όντας ο ίδιος καλλιεργητής και γεωργός, δεν μπορούσα να βλέπω κακοποιημένα δέντρα. Οι φωτογραφίες που αναρτούμε είναι αδιάψευστη μαρτυρία για το τι ακριβώς έχει συμβεί. Αυτό δεν είναι κλάδεμα για αναζωογόνηση των φυτών, είναι πετσόκομμα για άλλους λόγους.
Κόβονται τα χοντρά κλαδιά που κάνουν για το τζάκι ή τη σόμπα ή για πούλημα. Αυτά απομακρύνονται και τα υπόλοιπα αφήνονται εκεί να συναντήσουν τους διερχομένους οδηγούς.
Ακόμα και μια απλή ενέργεια σαν αυτή, ο δήμος δεν μπορεί να την κάνει ολοκληρωμένα. Στοιχειώδης αυτονόητη οργάνωση χρειάζεται. Να ακολουθεί δηλαδή ο κλαδοτεμαχιστής του δήμου, να παίρνει τα ψιλά κλαριά και να τα τεμαχίζει. Έστω ας γινόταν την επόμενη μέρα, αλλά όχι να παραμένουν εκεί πεταμένα τόσες μέρες.
Και μην απαντήσουν ότι δεν έχουν τι να τα κάνουν, δεν έχουν χώρο απόθεσης, γιατί προσωπικά έχω ζητήσει να φέρνουν στα χωράφια μου ό, τι ποσότητα κλαδεμάτων θέλουν.
Στους Αγίους
Το ίδιο σκηνικό και στους Αγίους, ανάμεσα Καμάρες και Άγιο Κρύσπο. Αυτή τη φορά με σκίνους και πεύκα, δεξιά κι αριστερά και από το δρόμο. Σαν να έγινε κάτι και το συνεργείο έφυγε ξαφνικά και ούτε που ξαναγύρισε, να μαζέψει τα παρατημένα κλαδιά.
Μισοτελειωμένες δουλειές κι εδώ.
(Και, ξεφεύγοντας από τα κλαδέματα, περνάει σε ένα δεύτερο ζήτημα: αυτό της κατάστασης των δρόμων.)
Στο Κέντρο Υγείας
Στην αποθήκη του δήμου πάνω από τα Κέντρο Υγείας, σκάφτηκε ο δρόμος, για να γίνει σύνδεση με τον κεντρικό αγωγό νερού. Η λακκούβα δεν τσιμεντώθηκε με αποτέλεσμα να φεύγει το χώμα και διερχόμενα αυτοκίνητα και μηχανάκια τινάζονται στον αέρα. Ξεκινάς να γράψεις φάρμακο για χοληστερίνη στο κέντρο υγείας και καταλήγεις να γράφεις ενέσεις για τη μέση ή να οδεύεις στο κοντινό συνεργείο για λάστιχα και αμορτισέρ.
Στη Παραλία μπροστά από το Δημαρχείο
Το τελευταίο εξάμηνο κάθε τρεις και λίγο τις λακκούβες στην άσφαλτο στη παραλία της πόλης, μπροστά από το δημαρχείο, τις κλείνουν με τσιμέντο. Τσιμέντο και άσφαλτος έχουν διαφορετικούς συντελεστές ελαστικότητας, με σχεδόν μηδενική του τσιμέντου. Με τη διέλευση βαρέων οχημάτων το τσιμέντο σπάζει σε κομμάτια και η λακκούβα να’ τη πάλι ατόφια και μας αυτοπαρουσιάζεται.
Τρέχουν πάλι από τον δήμο και ξαναρίχνουν τσιμέντο και το παιχνίδι συνεχίζεται έξι μήνες τώρα.
Στη Λ. Δημοκρατίας
Και ένα τελευταίο, στο ίδιο σκηνικό. Από τις 30 Οκτωβρίου που έσπασε ο αγωγός στη Λ. Δημοκρατίας κατεβαίνοντας προς την Φάμπρικα, η λακκούβα δεν έχει ακόμα τσιμενταριστεί, μετά την επισκευή του αγωγού.
Γιατί δε μπαίνει μια λογική από το δήμο καταρχήν, αφού έχουμε δει πού μας πηγαίνει αυτή η αδιαφορία, αυτό είναι το παράπονο μου.
ΤΕΛΟΣ ΓΙΑ ΣΗΜΕΡΑ (έπονται συνέχειες.)
φωτογραφίες Ν. Παπαϊωάννου, Γ. Σπυριδάκης
Στην Πασπάρα
Πασπάρα, πριν ακόμα μπει το 2013, βλέπω συνεργείο του δήμου με αλυσοπρίονα κλπ κλαδευτικά και στην άκρη του δρόμου το φορτηγάκι. Την άλλη μέρα που ξαναπερνάω τα αλμυρίκια στην πλευρά προς τη θάλασσα έχουν κατακρεουργηθεί και το έγκλημα συνεχίζεται. Κόβονται τα χοντρά κλαδιά, ολόκληροι κορμοί, σχεδόν από τον κεντρικό κορμό, χωρίς να καθαρίζεται το δέντρο από όλα τα κλαριά του, τεμαχίζονται και φορτώνονται στο φορτηγάκι.
Τα ψιλά κλαριά μένουν στον απομείναντα κορμό, ή στοιβάζονται στην άκρη του δρόμου, στη τύχη τους. Με τη βροχή ο δρόμος γίνεται αδιάβατος. Δεν φτάνουν τα λασπόνερα που τον πλημμυρίζουν, σ’ ένα σημείο ειδικά οι λακκούβες δεν αφήνουν καθόλου οδόστρωμα, είναι και τα βουνά κλαριών που παρασύρονται από τη βροχή μέσα στη μέση κι οι οδηγοί περνούν από εκείνο το σημείο αποκλειστικά με δική τους ευθύνη. Άσε που είναι δίπλα στη θάλασσα κι άμα πιάσει ένας νοτιάς όλες αυτές οι στοίβες θα πέσουν στο νερό.
Κι άμα οδηγείς, κάθε μέτρο και παγίδα, κάθε μέτρο και ψάχνεις να εντοπίσεις τον δρόμο, μη βγεις στα χωράφια. Τόσες μέρες μετά, τα στοιβαγμένα και παρασυρμένα κλαδιά είναι ακόμα εκεί.
Όντας ο ίδιος καλλιεργητής και γεωργός, δεν μπορούσα να βλέπω κακοποιημένα δέντρα. Οι φωτογραφίες που αναρτούμε είναι αδιάψευστη μαρτυρία για το τι ακριβώς έχει συμβεί. Αυτό δεν είναι κλάδεμα για αναζωογόνηση των φυτών, είναι πετσόκομμα για άλλους λόγους.
Κόβονται τα χοντρά κλαδιά που κάνουν για το τζάκι ή τη σόμπα ή για πούλημα. Αυτά απομακρύνονται και τα υπόλοιπα αφήνονται εκεί να συναντήσουν τους διερχομένους οδηγούς.
Ακόμα και μια απλή ενέργεια σαν αυτή, ο δήμος δεν μπορεί να την κάνει ολοκληρωμένα. Στοιχειώδης αυτονόητη οργάνωση χρειάζεται. Να ακολουθεί δηλαδή ο κλαδοτεμαχιστής του δήμου, να παίρνει τα ψιλά κλαριά και να τα τεμαχίζει. Έστω ας γινόταν την επόμενη μέρα, αλλά όχι να παραμένουν εκεί πεταμένα τόσες μέρες.
Και μην απαντήσουν ότι δεν έχουν τι να τα κάνουν, δεν έχουν χώρο απόθεσης, γιατί προσωπικά έχω ζητήσει να φέρνουν στα χωράφια μου ό, τι ποσότητα κλαδεμάτων θέλουν.
Στους Αγίους
Το ίδιο σκηνικό και στους Αγίους, ανάμεσα Καμάρες και Άγιο Κρύσπο. Αυτή τη φορά με σκίνους και πεύκα, δεξιά κι αριστερά και από το δρόμο. Σαν να έγινε κάτι και το συνεργείο έφυγε ξαφνικά και ούτε που ξαναγύρισε, να μαζέψει τα παρατημένα κλαδιά.
Μισοτελειωμένες δουλειές κι εδώ.
(Και, ξεφεύγοντας από τα κλαδέματα, περνάει σε ένα δεύτερο ζήτημα: αυτό της κατάστασης των δρόμων.)
Στο Κέντρο Υγείας
Στην αποθήκη του δήμου πάνω από τα Κέντρο Υγείας, σκάφτηκε ο δρόμος, για να γίνει σύνδεση με τον κεντρικό αγωγό νερού. Η λακκούβα δεν τσιμεντώθηκε με αποτέλεσμα να φεύγει το χώμα και διερχόμενα αυτοκίνητα και μηχανάκια τινάζονται στον αέρα. Ξεκινάς να γράψεις φάρμακο για χοληστερίνη στο κέντρο υγείας και καταλήγεις να γράφεις ενέσεις για τη μέση ή να οδεύεις στο κοντινό συνεργείο για λάστιχα και αμορτισέρ.
Στη Παραλία μπροστά από το Δημαρχείο
Το τελευταίο εξάμηνο κάθε τρεις και λίγο τις λακκούβες στην άσφαλτο στη παραλία της πόλης, μπροστά από το δημαρχείο, τις κλείνουν με τσιμέντο. Τσιμέντο και άσφαλτος έχουν διαφορετικούς συντελεστές ελαστικότητας, με σχεδόν μηδενική του τσιμέντου. Με τη διέλευση βαρέων οχημάτων το τσιμέντο σπάζει σε κομμάτια και η λακκούβα να’ τη πάλι ατόφια και μας αυτοπαρουσιάζεται.
Τρέχουν πάλι από τον δήμο και ξαναρίχνουν τσιμέντο και το παιχνίδι συνεχίζεται έξι μήνες τώρα.
Στη Λ. Δημοκρατίας
Και ένα τελευταίο, στο ίδιο σκηνικό. Από τις 30 Οκτωβρίου που έσπασε ο αγωγός στη Λ. Δημοκρατίας κατεβαίνοντας προς την Φάμπρικα, η λακκούβα δεν έχει ακόμα τσιμενταριστεί, μετά την επισκευή του αγωγού.
Γιατί δε μπαίνει μια λογική από το δήμο καταρχήν, αφού έχουμε δει πού μας πηγαίνει αυτή η αδιαφορία, αυτό είναι το παράπονο μου.
ΤΕΛΟΣ ΓΙΑ ΣΗΜΕΡΑ (έπονται συνέχειες.)
φωτογραφίες Ν. Παπαϊωάννου, Γ. Σπυριδάκης
