Ο Παρθενώνας είναι ένα από τα μεγαλύτερα καλλιτεχνικά επιτεύγματα που δημιουργήθηκαν μέχρι σήμερα. Πολλά γλυπτά μέρη του ναού αποσπάστηκαν και μεταφέρθηκαν στην Αγγλία. Τα περίφημα "Ελγίνεια Μάρμαρα" βρίσκονται στο Λονδίνο. Τίθεται όμως ένα σημαντικό ερώτημα: πού θα έπρεπε να βρίσκονται τα μάρμαρα; Εδώ, παραθέτουμε την ιστορία των Μαρμάρων του Παρθενώνα, βασισμένοι στο φυλλάδιο "Ο Παρθενώνας και τα Ελγίνεια Μάρμαρα" του Επαμεινώνδα Βρανόπουλου, το οποίο εκδόθηκε από την Ενωση Ευβοϊκών Μελετών το 1985. Θα θέλαμε να ευχαριστήσουμε τον κ. Βρανόπουλο που μας επέτρεψε να αναδημοσιεύσουμε εδάφια από το φυλλάδιό του.Κατεβάστε ολόκληρο το φυλλάδιο εδώ. (Πηγή: http://www.greece.org/parthenon/marmara/history0_gr.htm )
- ΜΕ ΤΑ ΑΓΑΛΜΑΤΑ ΤΟΥ ΝΑΟΥ ΤΗΣ ΑΦΑΙΑΣ , ΤΙ ΚΑΝΟΥΜΕ ; .......................................................................
-
- Στο τέλος της αρχαϊκής περιόδου - τέλη του 6ου π.Χ. αι. - τον καιρό της μεγάλης ναυτικής ακμής της Αίγινας, ανανεώθηκε ολόκληρο το ιερό. Τότε κατασκευάστηκε ο μεγάλος ναός που σώζεται, περιτριγυρισμένος από κίονες, κι ένας νέος μεγαλύτερος βωμός στα ανατολικά του. Ένα μεγάλο προαύλιο οδηγούσε πάλι προς τον ναό και έξω από το ιερό υπήρξαν διάφορα βοηθητικά κτίσματα για τους ιερείς και το προσωπικό. Ο νέος ναός της Αφαίας είχε έξοχη γλυπτή διακόσμηση στα αετώματά του, που στο κέντρο τους υπάρχει - και στα δύο - η μορφή της Αθηνάς. Δεξιά και αριστερά της παριστάνονται μαχόμενοι πολεμιστές. Η ολοκλήρωση των ανασκαφών, στις αρχές του αιώνα μας, έδειξε ότι πολύ λίγο μετά την αρχική κατασκευή της τρίτης φάσεως του ναού, κεραυνός χτύπησε το κέντρο του ανατολικού αετώματος με αποτέλεσμα να καταστραφούν ορισμένα γλυπτά.
Μερικά από αυτά ξαναστήθηκαν στις θέσεις τους. Για το ανατολικό όμως αέτωμα κατασκευάστηκε νέα σύνθεση πιο προχωρημένου καλλιτεχνικού ρυθμού. Ότι σώθηκε από αυτήν, όπως επίσης και τα γλυπτά του δυτικού αετώματος, βρίσκονται σήμερα στη Γλυπτοθήκη του Μονάχου. Στο Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο Αθηνών υπάρχουν λίγα κομμάτια θαυμαστής καλλιτεχνικής ποιότητος επηρεασμένα από τη λαμπρή χαλκοπλαστική σχολή που άκμασε, περί το τέλος της αρχαϊκής περιόδου, στην Αίγινα, και ανέδειξε σπουδαίους γλύπτες.
