'Aγγέλα Παπάζογλου" μια κορυφαία παράσταση
Όσο εμείς οι ίδιοι με τα καμώματά μας θα πληγώνουμε την Ελλάδα, άλλο τόσο θα αναζητούμε τον Εθνικό μας προσανατολισμό, τη γνώση και την αλήθεια της φυλής μας. Τα ζείδωρα που μας ανέθρεψαν και μας έδωσαν πνοή, αίμα και δύναμη να διαβούμε μέσα στους αιώνες. Και είναι ο δρόμος τραχύς και ανηφορικός. Γι' αυτό κάπου - κάπου χρειάζεται να ανεβαίνουμε στις ράχες των γεροντότερων κι από κει με ασφάλεια να ατενίζουμε το μέλλον.
Η "Αγγέλα" είναι η γιαγιά μας, είναι η θεία μας, είναι η μάνα μας. Είναι η Ελλάδα. Έρχεται από τη Σμύρνη σε μια Αθήνα και σε έναν Πειραιά αφιλόξενο, αλλά κατορθώνει να επιβιώσει, να στεριώσει και να ζήσει. Γιατί είναι Ρωμηά. Δεν χρειάζονται περισσότερα λόγια. Είναι ανείπωτα τα συναισθήματα και η εμπερία της παράστασης πολύ προσωπική. Μια εμπειρία που μοιραστήκαμε οι περίπου 500 θεατές την προηγούμενη Κυριακή στην αυλή του Κυβερνείου. Μια σπουδαία παράσταση που εδώ και δεκατρία χρόνια παίζεται ασταμάτητα σε όλη την Ελλάδα και το εξωτερικό. Όπου υπάρχουν ακόμα Έλληνες που πονάνε και ελπίζουν. Που δεν ξεχνούν τις ρίζες τους. Που αναζητούν τη εθνική τους μνήμη.
«….πρόκειται για μια συγκλονιστική εμπειρία, μια βαθιά κατάδυση στον Έλληνα λόγο και στη λαϊκή ψυχή…….Η Άννα Βαγενά ενσαρκώνει συνταρακτικά την Αγγέλα Παπάζογλου. Λιτή, άμεση, ευθύβολη, ακριβής στους χρόνους, κεντάει βελονιά-βελονιά, ιστορεί με την παλιότερη σημασία της λέξης…….»
Κώστας Γεωργουσόπουλος, ΤΑ ΝΕΑ
«…… να μιλάει απευθείας στην καρδιά του κοινού, να του προκαλεί και το γέλιο πολλές φορές κι αβίαστα, να σχολιάζει. Ένας λόγος θεατρικός, τόσο περιεκτικός, τόσο παραστατικός, τόσο ζωντανός και τόσο αληθινός. Από τους πιο ωραίους θεατρικούς μονολόγους που έχει βγάλει το ελληνικό θέατρο… Δεν νομίζω ότι υπήρχε ιδεωδέστερη από την Άννα Βαγενά για να αφηγηθεί επί σκηνής το μονόλογο της Σμυρνιάς τυφλής ρεμπέτισσας.»
Παναγιώτης Τιμογιαννάκης, ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΤΥΠΟΣ
«…Είναι μια από τις συγκλονιστικές παραστάσεις που παίζεται φέτος…… Η Βαγενά είναι στην καλύτερη ώρα της θεατρικής της ζωής…… Μια παράσταση που την παίρνεις μαζί σου (τον ήχο και τη συγκίνησή της) κι όταν φεύγεις από το θέατρο.»
Μηνάς Χρηστίδης, ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ
«…Η Βαγενά αποδείχτηκε μία σπάνια δεξιοτέχνης, κυρία των εκφραστικών της μέσων, πλάθοντας μια ξεχωριστή προσωπικότητα, που μπορεί ως αφετηρία της να είχε την Αγγέλα Παπάζογλου, αλλά κουβαλά πάνω της όλη την Ελλάδα… Με τα λόγια μιας απλής γυναίκας του λαού, η παράσταση κατορθώνει να μεταδώσει όσα ποτέ δεν θα μπορέσουν να αναλύσουν οι ιστορικοί, οι πολιτικοί, οι δημοσιογράφοι. Θα ήθελα όμως να προτείνω στον Υπουργό Παιδείας ή στον Πρόεδρο της Βουλής να υιοθετήσουν την παράσταση. Να παιχθεί σε κάθε μέρος της πατρίδας μας. Να την δουν σαν μάθημα, τουλάχιστον οι μαθητές των Λυκείων…»
ΤΟ ΒΗΜΑ
«…‘Ολον αυτόν τον ανθρώπινο και πολιτισμικό «κόσμο», συμπυκνώνει και μορφοποιεί συνταρακτικά η Άννα Βαγενά, με μοναδική συναισθηματική αλήθεια, με εκφραστική απλότητα, αναβιώνοντας όλο το δράμα αλλά και όλο το μεγαλείο του μικρασιατικού καημού. Μόνη ουσιαστικά επί σκηνής, ακτινοβολεί λυτρωτικά, όλα τα πικραμένα όνειρα και τα αμέτρητα πάθη του λαϊκού ανθρώπου…»
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
«…Μια εκ βαθέων εξομολόγηση, που σε αφοπλίζει με την αλήθεια της να σε διαπερνά βαθιά με την ντομπροσύνη της. Χωρίς ψευδαισθήσεις και εξωραϊσμούς για τα φανερώματα –τα θετικά και τα αρνητικά- του ελληνικού ήθους.…Με αμεσότητα και οικειότητα μας κατέστησε συμμέτοχους στην περιπέτεια και το δράμα της φυλής μας και με τη γνησιότητα της υποκριτικής της δύναμης άγγιξε τις καρδιές μας…….»
ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΟΣ ΠΑΤΡΑΣ
«………Ξεκολλημένο από τα σπλάχνα της γυναίκας αυτής, αχνιστό, να στάζει αίμα κόκκινο. Και να στάζει συγκίνηση, που σε αρπάζει απ’ το λαρύγγι και σε πνίγει, για να γίνει δάκρυα λυτρωτικά. Είδα ένα ολόκληρο θέατρο να κρατάει την ανάσα του…»
ΤΑ ΝΕΑ
«… Ένα απίστευτης θεατρικότητας κείμενο, ένας μεγάλος μονόλογος που σφύζει από ζωντάνια, είναι γεμάτος από εικόνες και μνήμες, γεμάτος δύναμη, σπαραγμό και αγάπη για το αυθεντικό, για τη ζωή και τους ανθρώπους …»
Η ΒΡΑΔΥΝΗ
«… Εδώ η Άννα Βαγενά γίνεται ένα ευέλικτο μουσικό όργανο, μια συνέχεια της αρχαίας τραγωδίας, που με λαϊκό λόγο και ιδιωματισμούς, όχι μόνον υποδύεται την ηρωίδα Αγγέλα Παπάζογλου, αλλά μας μεταδίδει το αίμα το ελληνικό….. Ο λόγος, η εκφορά, τα τσαλίμια, μαζί με τις μουσικές του Βαγγέλη Παπάζογλου –αυτές τις δωρικές μελωδίες- συνθέτουν ένα σύνολο, που πρέπει να πάμε όλοι για να μάθουμε και να βαπτισθούμε ξανά…. Λοιπόν, στο Θέατρο «Μεταξουργείο» παράγεται μετάξι. Να πάτε να το δείτε όλοι και κυρίως οι νέοι.»
Γιάννης Κοντός, Πρόσωπα 21ος Αιώνας
