Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΠΡΟΤΑΣΗ ΤΩΝ ΟΙΚΟΛΟΓΩΝ ΠΡΑΣΙΝΩΝ ΣΗΜΕΡΑ
1. Ένα Νέο Πολιτικό Περιβάλλον
Η κοινωνία μας βιώνει μια βαθιά κοινωνική, οικονομική και περιβαλλοντική κρίση, όπου η οικονομική διάσταση συνδέεται άρρηκτα με τις υπόλοιπες. Η πολιτική οικολογία, δυστυχώς, επιβεβαιώθηκε οδυνηρά στις προειδοποιήσεις της για την εικονική ευημερία που υποθήκευσε την ευημερία των επόμενων γενεών.
Μέσα στο τελευταίο έτος γνωρίσαμε αφενός τη συνέχιση της κατάρρευσης του κοινωνικού οικονομικού και αξιακού μοντέλου της χώρας μας και αφετέρου την απαξίωση των κομμάτων που κυριάρχησαν στην πολιτική ζωή της χώρας μας καθ’ όλη τη μεταπολιτευτική περίοδο.
Η περίοδος αυτή χαρακτηρίζεται από το σχηματισμό των τρικομματικών κυβερνήσεων συνεργασίας των Παπαδήμου και Σαμαρά. Κοινό στοιχείο και των δύο είναι η συνεργασία των δύο δυνάμεων του παλιού δικομματισμού με μια τρίτη, μικρότερη δύναμη, με στόχο το σχηματισμό ευρύτερων πλειοψηφιών για πολιτική νομιμοποίηση.
Τούτο ήρθε ως αντιστάθμισμα στην κατάρρευση της αξιοπιστίας των δύο μέχρι τώρα κομμάτων εξουσίας και στη χαμηλή κοινωνική αποδοχή μιας πολιτικής που οδηγεί όλο και περισσότερο τη χώρα μας στην κατάρρευση και στην πλήρη διάλυση της όποιας κοινωνικής συνοχής διατηρείται. Σήμερα, μια σειρά νέων μέτρων -με κυριότερα την ιδιωτικοποίηση ακόμα και βασικών δημόσιων αγαθών και υπηρεσιών όπως το νερό, το νέο κύμα οριζόντιων περικοπών και απολύσεων στο δημόσιο τομέα- συνοδευόμενα από αντιδημοκρατικές πρακτικές απειλούν το μέλλον της χώρας μας ως ευνομούμενη αντιπροσωπευτική δημοκρατία και μια «ευρωπαϊκή κοινωνία».
Την ίδια στιγμή που η χώρα μας βυθίζεται όλο και πιο βαθιά στην ύφεση, επιδιώκεται ως αντίδοτο η ίδια αποτυχημένη συνταγή μιας γκρίζας και άγριας «ανάπτυξης», με βασικούς πυλώνες τις εξορύξεις, φυσικών πόρων, την κερδοσκοπία στη γη και την ιδιωτικοποίηση των συλλογικών αγαθών. Σε αυτή τη νέα πρόκληση η πολιτική οικολογία ήταν και παραμένει ουσιαστικά ο πυρήνας πρασίνου σε ένα άνισο μέτωπο του γκρίζου πολιτικού συστήματος. Σήμερα, η σύγκρουση της καταστροφικής ανάπτυξης των αριθμών με την κοινωνική και περιβαλλοντική [πράσινη] βιωσιμότητα παραμένει αδιαμφισβήτητα ένα κεντρικό ζήτημα, που πρέπει να αφορά την ελληνική κοινωνία.
Σε όλα αυτά το κατεστημένο πολιτικό σύστημα, όχι μόνο δεν δίνει λύσεις, αλλά ούτε καν δείχνει να αντιλαμβάνεται τα πραγματικά προβλήματα. Συνειδητά αναπαράγει με νέα χαρακτηριστικά το παλιό πελατειακό κράτος, που όμως περιορίζεται πια στην υπεράσπιση ισχυρών οικονομικών συμφερόντων, καθώς δεν έχει τη δυνατότητα να συντηρήσει μια εκτεταμένη εκλογική πελατεία.
Λίγους μήνες μετά τις εκλογές του Ιουνίου, το πολιτικό σύστημα συνεχίζει να μονοπωλείται από τα δύο στρατόπεδα που είχαν τότε διαμορφωθεί, τα στρατόπεδα όμως αυτά πείθουν πια όλο και λιγότερους. Οι πολίτες πια δεν αποδέχονται άκριτα τις προτάσεις και επιλογές των πολιτικών κομμάτων που στηρίζουν, αμφισβητούν τις απόλυτες αλήθειες και θέτουν στην ατζέντα την αναδιάταξη του πολιτικών δυνάμεων, αλλά και την ανάδειξη συνεργασιών που να δίνουν όμως λύσεις.
Σε αυτό το κλίμα οι πολιτικές δυνάμεις αποκτούν νέο ρόλο.