Το σαββατοκύριακο της Πρωτομαγιάς, στο αποκορύφωμα των συζητήσεων για τα οικονομικά μέτρα, το πέρασα στην Αίγινα. Στη βαθύσκιωτη καφετέρια κάτω από τον ναό της Αφαίας δεν υπήρχε νερό στις τουαλέτες. Οι λιγοστοί επισκέπτες, που κατέβαιναν κάθιδροι από την περιδιάβασή τους στον ναό κάτω από τον ζεστό ήλιο, δυσανασχέτησαν. «Θα μας κόψουν και το νερό τώρα;» είπε κάποιος. Ισως ο άνθρωπος αγνοούσε το χρόνιο πρόβλημα του νησιού με το νερό, ήταν όμως φανερό πού αναφερόταν με εκείνο το εμφατικό «τώρα».
Στους αρχαιολογικούς χώρους μπορεί κανείς να ακούσει όλων των ειδών τις συζητήσεις, από προβλήματα με τις οικιακές βοηθούς ως καυγάδες για το ποδόσφαιρο. Αλλά κανένας αρχαιολογικός χώρος δεν μπορεί να έχει φιλοξενήσει τόσα σχόλια και τόση μέριμνα για τα οικονομικά πράγματα όσα ο περίβολος της Αφαίας εκείνο το σαββατοκύριακο. Στον ίσκιο του υπέροχου ναού η ομορφιά του περίγυρου αποδείχτηκε ανίσχυρη θωράκιση για τις εκρηκτικές ειδήσεις όπου το ευρώ κυριαρχούσε σαρωτικά.
Δικαίως. Από όλους τους τόπους όσους ταλανίζουν αυτόν τον καιρό οι τύχες του ευρωπαϊκού νομίσματος η Αίγινα δικαιούται να είναι