- Κάλλιστος Ware Οικολογική κρίση και ελπίδα
Μετάφραση από τα αγγλικά: Πολυξένη Τσαλίκη, Ελένη Τσιγκρή,Νίκος Χριστοδούλου
Σειρά: Ορθοδοξία και Οικολογία αρ. 1Σελίδες: 192, Εκδόσεις «Ακρίτας», Αθήνα 2008
Η σύγχρονη νεοελληνική πραγματικότητα κυριαρχείται, ειδικά την τελευταία δεκαετία, από μία θεματολογία που κινείται στα όρια του επίπλαστου, του εφήμερου, ακόμα και του χυδαίου∙ από την ακίνδυνη και ανέμπνευστη ρητορική από τον χώρο της πολιτικής έως τη φτηνή ηθικολογία του άμβωνα αλλά και την έξαρση κάθε ταπεινού ενστίκτου από την πλευρά του ηλεκτρονικού θεάματος.
Σε όλα τα παραπάνω, ζητήματα όπως το περιβάλλον φαίνονται κάπως παράταιρα. Το τελευταίο μάς απασχολεί μόνον όταν έχει να μας προσφέρει κάτι, συχνά μέχρι εξαντλήσεως, χωρίς να υπολογίζουμε τις συνέπειες αυτής της συμπεριφοράς. Θεωρούμε ότι είμαστε οι αποκλειστικοί, και δυστυχώς καταστροφικοί, καταναλωτές των φυσικών πόρων. Ωστόσο, έπειτα μάλιστα και από τις καταστροφικές πυρκαγιές του καλοκαιριού του 2007, έχουμε αρχίσει και ευαισθητοποιούμαστε απέναντι στα περιβαλλοντικά προβλήματα, έστω και την τελευταία ώρα. Φτάσαμε μέχρι του σημείου να γίνει ένα είδος μόδας και ο λόγος για το περιβάλλον, αφού τώρα πια μιλάνε όλοι γι΄ αυτό!
Στα κείμενα του βιβλίου «Οικολογική κρίση και ελπίδα», που κυκλοφορεί από τον «Ακρίτα», σε πολύ στρωτή και ρέουσα μετάφραση από μία καλή ομάδα μεταφραστών, ο γνωστός λόγιος ιεράρχης από τη Βρετανία, επίσκοπος Διοκλείας Κάλλιστος Ware, αποτυπώνει με λόγο αιχμηρό αλλά και φιλάνθρωπο, εμπνευσμένο από το ταπεινό και θυσιαστικό ορθόδοξο ήθος, το πρόβλημα του περιβάλλοντος και μας τοποθετεί ενώπιον των ευθυνών μας, αφού ως χριστιανοί θεωρούμε την υλική δημιουργία δώρο του Θεού προς εμάς.
Όλα αυτά αναπτύσσονται σε έξι κεφάλαια που πλαισιώνονται από τον ειδικής βαρύτητας πρόλογο της υπεύθυνης πολιτικής, WWF* Ελλάς, κ. Θεοδότας Νάντσου. Μερικές τεχνικές αβλεψίες, όπως η απουσία βιογραφικού του επισκόπου Διοκλείας στα «αφτιά» του βιβλίου, δεν μειώνουν την αξία του βιβλίου και σε μιαν ενδεχόμενη, και πολύ πιθανή, δεύτερη έκδοση θα έχουν σίγουρα εξαλειφθεί. Κλείνοντας, θα συμφωνήσουμε απόλυτα με τον θεοφιλέστατο επίσκοπο Διοκλείας, ο οποίος πιστεύει ότι η Μεταμόρφωση του Χριστού προαναγγέλλει την τελική μορφή του κόσμου, «όταν η κτίση ολόκληρη θα απελευθερωθεί από τη δουλεία της φθοράς και θα εισέλθει στην ‘’ελευθερία της δόξης των τέκνων του Θεού’’ (Ρωμ. 8:21). Εγκαινιάζεται έτσι η ‘’καινή γη’’ για την οποία μιλά η Αποκάλυψη (21:1)».
*WWF: Παγκόσμιο Ταμείο για τη Φύση
