Αν και τα τελευταία χρόνια έχει ουσιαστικά μετατραπεί σε αθηναϊκό προάστιο, με όσα καλά και κακά αυτό συνεπάγεται, η Αίγινα παραμένει παραπάνω από ελκυστική: βρίσκεται τόσο κοντά στην πρωτεύουσα, ταυτόχρονα όμως και τόσο μακριά... Και ειδικά το φθινόπωρο ή την άνοιξη, όταν η τουριστική κίνηση πέφτει, είναι ιδανική για σύντομες αποδράσειςΚείμενο: Κυριακή Βασσάλου, φωτογραφίες: Χάρης Χλουβεράκης - Πάπας
  |
Είναι μια γλυκιά φθινοπωρινή βραδιά και η αυλή του κλειστού κατά τ' άλλα λαογραφικού μουσείου της Αίγινας είναι γεμάτη κόσμο. Βρισκόμαστε στην πρώτη ημέρα του «Διημέρου για την Οικολογία και το Περιβάλλον της Αίγινας», η οποία είναι αφιερωμένη στον Ελαιώνα του νησιού. Κάνοντας νωρίτερα την έρευνα για το τόσο κοντινό μας νησί (απέχει μόλις 16,5 ναυτικά μίλια από τον Πειραιά), είχα ακούσει για την περίπτωση του Ελαιώνα, γι' αυτό και μόλις είδα την αφίσα της εκδήλωσης έσπευσα να την παρακολουθήσω. Ετσι ενημερώθηκα σφαιρικά για την πλούσια χλωρίδα και βλάστηση της Αίγινας, αλλά και για το φυσικό της περιβάλλον στο σύνολό του, με τις φιστικιές να έχουν φυσικά ρόλο πρωταγωνιστικό στην αιγινήτικη γη. Ο δε Ελαιώνας, ο οποίος βρίσκεται σε ένα θαυμάσιο, κρυμμένο και σχετικά δυσπρόσιτο οροπέδιο στην καρδιά της Αίγινας, αποτελείται από μια σειρά υπεραιωνόβιων ελαιόδεντρων, με την παρουσία τους στο χώρο να μας πηγαίνει περισσότερα από χίλια χρόνια πίσω.
