- Σπατάλη, ρύπανση και ξηρασία
Το πρόβλημα του νερού στη χώρα μας είναι συνολικό και δεν περιορίζεται στις μεγάλες πόλεις. Τα πιο συνηθισμένα προβλήματα είναι η νιτρορύπανση από τα φυτοφάρμακα, η ρύπανση από τα αστικά λύματα, η υφαλμύρωση των υπόγειων υδάτων στις παράκτιες περιοχές και πτώση του υδροφόρου ορίζοντα εξαιτίας της υπεράντλησης.
Την ίδια στιγμή οι ειδικοί λένε ότι Ελλάδα δεν έχει πρόβλημα επάρκειας ύδατος, αλλά της κατανομής του
Όμως :
Στην Αττική βιομηχανίες διοχετεύουν τα απόβλητά τους μέσω παράνομων συνδέσεων στο αποχετευτικό δίκτυο, στον Κηφισό ή σε χειμάρρους. Ρύπανση προκαλείται και από τη χωματερή Ανω Λιοσίων, καθώς και από τη διάθεση αστικών λυμάτων σε βόθρους. Η υποβάθμιση των υπόγειων νερών είναι τέτοια που απαγορεύει τη χρήση για ύδρευση.
Στη Θράκη, η επάρκεια σε νερό είναι οριακή και εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από τη βουλγαρική πλευρά, που διαχειρίζεται το Νέστο και τον Έβρο. Η Ανατολική Στερεά Ελλάδα αντιμετωπίζει ανάλογα προβλήματα ιδίως κατά τους θερινούς μήνες.
Τα χειρότερα νέα όμως έχουν να κάνουν με τα νησιά και τη κατάσταση στη Θεσσαλία. Τα νησιά του Αιγαίου και η Θεσσαλία είναι οι περιοχές της χώρας που αντιμετωπίζουν το μεγαλύτερο πρόβλημα. Τα νησιά εξαιτίας του συνδυασμού του τουρισμού με τα περιορισμένα αποθέματα σε νερό και η Θεσσαλία λόγω της αλόγιστης χρήσης νερού στη γεωργία.
Η Θεσσαλία είναι, σύμφωνα με το πρόγραμμα του ΥΠΕΧΩΔΕ, το πιο ελλειμματικό διαμέρισμα της ηπειρωτικής Ελλάδας σε νερό. «Η έλλειψη υποδομών σε έργα ταμίευσης νερού, σε συνδυασμό με τον μη ορθολογικό προγραμματισμό των καλλιεργειών έχει οδηγήσει σε σοβαρό περιορισμό θερινής ροής ποταμών και τη δραματική υποβάθμιση υδροφορέων, εξαιτίας της εντατικής χρήσης γεωτρήσεων και των απαράδεκτα υψηλών απωλειών νερού λόγω των χωμάτινων καναλιών μεταφοράς νερού».
Κύριες πηγές της ρύπανσης είναι οι έντονες γεωργικές και κτηνοτροφικές δραστηριότητες, σε συνδυασμό με τα αστικά λύματα. Επίσης, στον Πηνειό έχουν περιστασιακά καταγραφεί μεγάλες συγκεντρώσεις νιτρικών, αμμωνίας, ολικού φωσφόρου και βαρέων μετάλλων
Γενικά την όποια διαφορά την κάνει η αγροτική χρήση αφού σε εκείνη καταναλώνεται το 87% του νερού. Απαρχαιωμένες μέθοδοι άρδευσης, χαλασμένα δίκτυα, υδροβόρες καλλιέργειες σε σημεία όπου υπάρχει έλλειψη νερού, και σπατάλη είναι οι μεγάλες πληγές. Χωρίς αυτές και με σωστή διαχείριση, όπως πιστεύουν οι επιστήμονες, θα είχαμε εξοικονόμηση από 10% ως 15%.
